A ESTRADA FANTASMA

Coñecia moitas histoirias de fantasmas na carreira. Pero a historia que lín nun periódico impactoume . Falaba dunha carreira fantasma. Contan que hai unha estrada comarcal en Paiporta, cerca de Valencia donde ocorren uns sucesos un pouco extranos. E o mais impactante e que os últimos meses máis de 10 persoas morreron alí.
E non se sabe a razón exacta. Ninguén se decatara de esta circunstancia nin se lle dera importancia hasta que produciu o testimonio do señor Martín. Este home narra un suceso impactante .Causou impacto e que se fixo que se investigaran os feitos.O sr. Ruiz vive nun chalet situado na estrada mencionada. Deste feito deducimos que a coñece a perfección. Unha noite conducía a casa, de regreso o traballo, ía con moita precaución xa que no ambiente reinaba unha néboa moi espesa moi pouco propia de aquela zona. Nunca había visto unha néboa tan densa, nunca e de repente tivo que dar un frenazo brusco e atopouse ante un cruce na estrada, por un cruce un camiño que non vira nunca . Él levaba dez anos vivindo alí, pasando dúas ou tres veces por alí nunca había visto ese camiño. Reanudou o traxecto con unha sensación moi extrana dúbida se realmente veu un cruce ou era só unha imaxinación. Podía haber sido o efecto de lúa coa néboa pero é que estaba seguro de que veu un camiño. Ó día seguinte regresou polo mesmo camiño, dirección ó traballo e o pasar polo mesmo punto un escalofrío recorreu o seu corpo. Non había ningún camiño alí . Naquel lugar só había un descenso de catro metros de altura. Dez sucesos deixárono moi confundido e comentouno a os seus amigos o chegar o traballo. Todos se riron, salvo un que quedou pálido.

O misterio do bosque

Había unha nena que vivía cos seus pais. Unha tarde mandáronlle ir a casa de un tío seu que vivía en outra aldea,pero para cegar había que cruzar un bosque por un camiño moi estreito.
Pois mentres cruzaba o bosque notou que alguén a perseguía, unhas sombras cruzaban de un lado a outro axexando; asustada. Empezou a correr pero perdeuse do camiño.

Perdida na profundidade do bosque notou que alguén a agarraba por atrás,intentado saír de aquel lío, mirou atrás e veu como os dentes de un lobo botábanse encima da nena;e nunca mais se supo dela.

SATANAS

Érase unha vez un home que quería ser cura e unha noite tivo un pesadelo, soñou que un día se lle metía Satanas na alma.
Ao seguinte día un cura foi a súa casa e atopou a casa toda desfeita e o tipo enriba da parede coa cabeza ao revés e o cura tivo que matalo.
E un día un explorador chamado Jimi Oconoll encontrou unha cova subterránea que tiña unha cruz ao revés, e el preguntoume ¿que significa? E foillo preguntar a un cura , o cura díxolle ;- ese signo significa o anti cristo.
Un día un Africano chamado Chauri Craus e encontrou na cova,
uns din que morreu, outros que quedou hai, pero eu sei a verdade, pero túveno que matar.
Pero eu sei que non están mortos, eu sei que en algunha parte da cova están.
Antes non sabía onde estaban pero agora si, eu máis uns amigos, entran nunha baldosa trampa. O malo e que Jimy Oconoll morreu o caer na baldosa trampa, todos os que entraron morreron menos dous, eu máis Dani Junior o fillo de Dani Otero.
Eu máis Dani Junior vingamos aos demais, eu con dous fusiles e Dani Junior con dous bazucas matamos a todos os demos e ao chegar xunta a cámara de Satanas, matámolo a balazos nos ollos.
Despois ao saír estibemos nunha trampa, e a cova empezou a caer a cachos , Dani Junior quedou hai, e nadie supo nada máis del.
Un día no 2008 vin un home igual que Dani Junior, pero era el.

LUIS ENRIQUE

O trasno de chullachaqui

Nunca andedes sos por a selva, é a advertencia mais coñecida nestes paraxes solitarios. Téxense moitos mitos sobre almas, espantos e ademais antes, pero este non foi ata esta última década, que se empezou a popularizarse a existencia dun trasno. E na solitaria selva escondese un trasno maligno, que percorre toda a espesura con asombrosa velocidade
Vigilando a que se convertera na súa próxima vítima .esta lenda ,ten moito vixencia actual mente, porque varios xóvenes das localidades cercás desapareceron, dise que a consecuencia é terrible. Chullachaqui foi antes un home, que convertido en trasno, foi castigado polas forzas da natureza por vivir para servir ó demo. O castigo, foi a deformidade do seu corpo, xa que os seus membros inferiores ten a popularidade de cero opostos. Algúns din que ten un pé normal e o outro completamente dobrada e purulento. Outros din que as súas pernas son como as patas das cabras . A lenda conta que o Chullachaqui espera atento a súa vítima, para levala e perderse na vexetación aquelas presas de este espantoso trasno,nunca regresaran nin encontraran o camiño a casa xamais.

geli e otero

Na miña casa puxen unha piscina das grandes. O verán non estivo moi católico porque non facía moi bo tempo e non me bañei moito, pero a auga estaba moi boa. En agosto, o día 2 fun ao aniversario de meu curmán Alberto, ese día fixo moi bo tempo bañámonos na piscina e tamén puxo un plástico con auga e xabón para resbalar ao tirarnos, fomos 20 nenos e nenas.

Elsa Castro Mascato

Recordos do verán

Foi un verán moi irregular choveu,tronou,fixo sol...Unha noite de tronada estaba durmindo na casa, e caeu un raio no monte menos mal que no prendeu lume todos saltamos da cama a ver o que pasaba fomos moito a praia, a dar una volta en barco,a tostarnos ao sol bañándonos na nosa piscina, paseando en bicicleta, tomar moitos, moitos xeados. E eu fixen Parkour na casa de Ruben.

Sara e Enrique

Recordos do verán

No verán 2008 o único que fixen foi levar golpes baixando polo monte a baixo na bicicleta, tamén estiven xogando a Playstation. Fun a clases particulares no Grove, tamén fun a praia a poñerme branco e tampouco fun moito porque non me quería poñer negro.Fun xogar un torneo fútbol en S. Miguel de Deiro, xogou o S.D Amanecer –Catoira. Perdemos nos cuartos de final nos penaltis co Noalla.

Rubén Lamelas Pérez

Recordos do verán

Aínda que para min foi corto o verán. Porque só ía praia a pescar e a bañarme. Un día apareceron augas mortas e tocámolas e despois, fumos a collelas nun capacho.O Domingo antes de que empezara o colexio pola tarde fun a praia a xogar a chave ea carreiras de sacos e gañei na carreira de sacos e levei unha coroa e paseino moi ben.
DanielOtero

recordos do verán

No veran 2008 paseino moi ben beñeime na pistina e fun a praia. Vin moito a tele e xoguin play, e fun a dous campamentos un en julio e outro en agosto e despois de vir do campamento que fun en agosto foi o meu cumpleanose regalaronme moitas cousas.

Alberto castro lijó

recordos do verán

Este verán máis que verán foi inverno. Estivo case tódolos días chovendo, ainda que hubo uns días nos que fixo sol.
E un ou dos días fixo unha tronada. O bo é que o principio
non nos mandaron deberes coma outros cursos.
Co verán vivin moitas historias e estrenáronse moitas pelis. O malo é que cando fun a ver unha, o acabar, votouse a chover e a tronar, tivemos quer esperar unha hora para irnos a casa.


David Otero Benavides.

Recordos do verán

O 16/9/08 fun as illas Cíes. Foi un viaxe moi apasionante, ao saír do porto atopamos uns golfiños que iban saltándonos por a proa e a popa.Pasamos por o medio das bateas finalmente chegamos as Cíes,fomos a ver o faro, tiña un camiño moi bonito.O faro era moi grande, ao volver fomos a comer a comida estaba boisima despois fomos a xogar ao billar,gañei eu .Despois fomos a praia había muxos na orilla casi mato a un porque lle caín a un enriba.Despois chegaron meus pais e fomos a bucear meu irmán e eu e mais dous amigos .Fixemos un salto coa area e saltámolo tumbados na toalla.Despois fomos o barco e os maiores fixeron competicións de quen bebía mellor coa bota.Finalmente chegamos ó porto e fomos pra casa.

Rubén Ochoa Gómez

Recordos do verán

Hola son Carla e vouche contar os recordos do meu Verán. O día 14 de Setembro do 2008 fun de vacacións a Portugal (Algarve). Paseino moi ben. O día 17/09 fun o Auga Splash e era moi guai. Tireime por todos os tobogáns.
Outro día fun a Matosinhos, tamén fun a Faro, fun a praia Da Rocha. O día 10/08/09 foi o meu cumpre e o da miña irma. Eu cumprin 12 anos e a miña irma Selma 5. Regaláronme moitas cousas.Na piscina estabamos un pouco aburridos. Veu o meu tío a traer a Sara e el díxonos un xogo que consistía en buscar uns obxectos debaixo da auga e quen tardara menos ganaba.

Carla Otero Santaya.

!!!!!Porfin acabou o curso!!!!

Faltan 10 días para que acabe o curso ¡¡Que guai!! Todos están contentos !!Bueno, algúns non queren que a cabe o curso pero bueno. Outros acaban con mala pata.

Yoli, 5º

¡¡¡¡¡¡¡Xa acabou o curso en Bizocas!!!!!!

Despois de tantos e tantos deberes, e tantos e tantos exámes, por fin podemonos dar un descanso laaargo,(uns tres meses máis ou menos), ir a praia a tomar o sol, beber refrescos,tomar xeados,moitos moitos xeados o malo e que temos que voler outra vez ao colexio.

Sara 5º

Día do libro 2008

O dia 23/04/08 celebrouse o Día do Libro. 0s de Infantil leron un conto moi chulo. Os de primeiro, outro pero non tan chulo. 0s de segundo fixeron un conto e, os de terceiro outro ,e os de cuarto fixeron un rap como os de quinto e os de sexto.

Día das Letras Galegas 2008

O día 23 de Maio no colexio celebramos o Día das Letras Galegas 2008. Este ano está adicado a Xosé María Álvarez Blázquez.

Tivemos unha exposición no hall da entrada sobre a vida e obra de Xosé Mª Álvarez Blázquez, tamén elaboramos un cómic sobre a vida deste autor e a súa familia.

Pola tarde tivemos un festival para honrar este Día das Letras Galegas: os de Infantil recitaron una poesía de Xose Mª. Os de 1º fixeron un conto. Os de 2º tamen recitaron unha poesía da filla de Xose Mª, Colorín. Os de 3º fixeron unha obra de teatro. Os de 4º fixeron outra obra de teatro. O final, os de 6º tocaron con frautas e xilófonos. As nenas de 4º,5º e 6º fixeron varios bailes.

Yoli e Alberto, 5º

O CAN QUE NON SABÍA LADRAR

O can que no sabía ladrar

Había unha vez un can chamado Joko, el non sabía ladrar vivía ´´No Bosque dos Demos” e cada animal que se portase ben castigabao sin algo. A Joko castigouno
por ao xogar ao parchís deixoulle os dados a o seu irmán .Cando pasaban os humanos
reíanse de el .Un día foi ao palacio do Demo . Envenenou toda a comida e a bebida.
Ao día siguiente o Demo morreu e Joko converteuse en rei có ladrido.

FIN

O Can que non sabía ladrar


Había unha vez un can que non sabía ladrar e foi a un sitio que lle daban voz aos cans.
O can entrou na clínica e dixo o dono
- ¿Que che pasa can?
- pasame, que eu non sei ladrar
- Pois ahora vouche enseñar a ladrar.
O médico quitóu o ladradizador, que era outro can. O ladradizador eo can forense pa casa.
O ladradizador pideulle galletas ao can e dixolle
Fai guau guau
- Non séi, non me sale.
- Inténtao de novo
Eo can dixo xa me sale e fixo guau guau
Eo can eo ladradizador foron amigos pa sempre.